با بوسه ی شبنمی
می شکفی
و با نگاه ستاره ای
می میری
تحمل زیستنی کوتاه
درحد فاصل دو نگاه!
چقدر حوصله دارد خلقت!!

باز آن یار بی وفا
باز آن یار با جفا
رفته بی من ای خدا
باز که شده درد آشنا
من تنها یا دل شدم
او با کی شد همنوا
او که با من میدمید
او که از من می شنید
حال رفته بی من چرا
راز دل شد برملا
من بی او خوابم نبرد
او با کی شد هم قبا
باز من دیوانه شدم
مست با بیگانه شدم
او در دلم جا خوش بکرد
من رسوا ترین رسوا
خوش بودم وقتی که بود
مست بودم با دلبران

       شکسته تموم بال و پر من

              مرده تموم خیال و باور من

                             این سکوت سرد و مبهم

                                         شده تنها یادگار همسفر من

                                                       قصه ی من از کجا شروع شد

                                                                     مردن چرا همیشه شد سهم آخر من

درشهرعشق قدم میزدم گذرم افتادبه قبرستان عاشقان خیلی تعجب کردم تاچشم کارمی کردقبربودپیش خودم گفتم یعنی این قدرقلب شکسته وجودداره؟یکدفعه متوجه قلبی شدم که تازه خاک شده بودجلورفتم برگهای روی قبرراکنارزدم که براش دعاکنم وای چی میدیدم باورم نمیشه اون قلبه همون کسیه که چندساله پیش دله منو شکسته بود شنیدی میگن ازهردست بدی ازهمون دست میگیری.

زیبا ترین گل با اولین باد پاییزی پرپر شد. با وفاترین دوست به مرور زمان بی وفا شد. این پرپر شدن از گل نیست از طبیعت است و این بی وفایی از دوست نیست از روزگار است.

نظر یادتون نره

همسایه ی بالایی ما مشتی ماشالاست

یک زلزله با ریشتر و قدرت بالاست

در حنجره جز نعره و فریاد ندارد

شاید بتوان گفت که یک خرس بدآواست

هر روز الم شنگه بپا می کند این مرد

هر روز دراین ساختمان، قائله پر پاست

در کل وجودش دو سه مثقال ادب نیست

آثار تُفش بر سر هر پله هویداست

ماشین خودش را کج و بد می زند از قصد

تا این که بدانیم که او صاحب مزداست

با شُرت و عرق گیر ،همه ش توی حیاط است

انگار که در رامسر و ساحل دریاست

در را که به هم می زند این آدم خر زور

اسباب پس افتادن  و یک سکته مهیاست

دارد دو سه جین بچه ،همه اِ ند شرارت

این مجتمع ما کُپیِ  محشر کبراست

با همتشان، نرده شده سُر سُره  ای توپ

آن جنگل مولا که شنیدید همین جاست

کو جرات یک  گوشزد و حرف و تذکر

او گنده ترین،غول ترین آدم دنیاست

تا نیمه شب ای وای که از فیض حضورش

در واحدشان، جنگ و کتک کاری و دعواست

 یک جور که انگار لودر آمده باشد

دیریست که این سقف ،ترک خورده ی آنهاست

اسقاطی و فرسوده شد اعصاب و روانم

آثار روانی شدنم، روشن و پیداست

شاید بتوان گفت که خوشبخت ترین فرد

آن است که بی هیچ غمی  صاحب ویلاست

گله میکرد ز مجنون لیلی که                   شده رابطه مان ایمیلی

حیف از آن رابطه ی انسانی                که چنین شد که خودت میدانی

عشق وقتی بشود دات کامی              حاصلش نیست به جز ناکامی

 نازنین خورده مگر گرگ تو را ؟              برده به دات کام و دات ارگ تو را؟

 بهرت ایمیل زدم بیشترک                        جای سابجکت نوشتم به درک

به درک گر دل من غمگین است                 به درک گر غم من سنگین است

 به درک رابطه گر خورده ترک                       قطع آن هم به جهنم به درک

آنقدر دلخور از این ایمیلم                            که به این رابطه هم بی میلم

مرگ لیلی نت و مت را ول کن                       همه را جای OK کنسل کن

 OFF کن کامپیوتر را جانم                            یار من باش و ببین من ON ام

اگرت حرفی و پیغامی هست                        روی کاغذ بنویس با دست

نامه یک حالت دیگر دارد                            خط تو لطف مکرر دارد

خسته از Font و ز Format شده ام                دلخور از گردلی @ ( ات ) شده ام

کرد رپلای به لیلی مجنون                         که دلم هست از این سابجکت خون

 باشه فردا تلفن خواهم کرد                          هر چه گفتی که بکن خواهم کرد

 زودتر پیش تو خواهم آمد                               هی مرتب به تو سر خواهم زد

راست گفتی تو عزیزم لیلی                           دیگر از من نرسد ایمیلی

نامه ای پست نمودم بهرت                              به امیدی که سر آید قهرت...