1) اگر اولش به فکر آخرش نباشی آخرش به فکر اولش می افتی

2) لذتی که در فراغ هست در وصال نیست چون در فراغ شوق وصال هست و در وصال بیم فراغ

3) آغاز کسی باش که پایان تو باشد

4) پرستویی که به فکر مهاجرت هست از ویرانی آشیانه نمی هراسد

5) کمی سبکسری لازم است تا از زندگی لذت ببری و کمی شعـــور، تا مشکلی برایت پیش نیاید

6) دوست واقعی کسی است که اگر ساعتها در کنار او ساکت بشینی و صحبتی بین تان ردوبدل

نشه بعد از خداحافظی احساس کنی که ساعتها باهاش درد و دل کردی

7) چون می گذرد غمی نیست

8) انسان باید سعی کند در زندگی چیزهایی که دوست دارد را بدست آورد ، و گرنه مجبور میشود چیزهایی را که بدست آورده است دوست بدارد

9) فرصتها در سختی ها بوجود می آیند بدون جاذبه، پرواز معنی ندارد

10) کاش میشد سرنوشت را از سرِِ نوشت

11) برای تمام دردها دو علاج وجود دارد گذر زمان وسکوت

12) اگر شیر درنده ای در برابرت باشد بهتر است از اینکه سگ خائنی پشت سرت باشد

13) همیشه از سکوت چگونه فریاد زدن رو بیاموز

14) مورد اعتماد بودن بهتر از دوست داشتنی بودن است

15) با یه چوب کبریت میشه هزاران درخت رو سوزوند و از یه درخت هزاران چوب کبریت به وجود می آید

16) محبت از درخت آموز که سایه از سر هیزم شکن هم بر نمیدارد

17) هر چیزی که تو را نکشد مطمئناً قوی ترت میکند

18) این جهان پر از صدای پای مردمی است که همان طور که تو را می بوسند طناب دار تو را می بافند

19) آنکه می گرید یک درد دارد و آنکه می خندد هزار و یک درد

20) گذشت زندگی یک چیز را بارها ثابت می کند و آن این است که گاهی احمق ها درست میگویند

21) هر انسان بیشتر از آنکه از دشمنان خود ضربه ببیند از دوستان نادان خود میبیند

22) چرا همیشه بدنبال این هستیم که بدانیم چرا گل خار دارد؟ بیایید گاهی بدنبال آن باشیم که بدانیم چرا خار گل دارد؟

23) خدایا! چگونه زیستن را به من بیاموز چگونه مردن را خود خواهم آموخت

24) جامعه مثل آب نمک است شنا کردن در آن بد نیست اما بلعش وحشتناک است

25) دو تراژدی دردناک در زندگی وجود دارد : یکی اینکه در عشقت ناکام شوی و دیگر اینکه به وصال عشقت برسی

ادامه مطلب...

همسایه ی بالایی ما مشتی ماشالاست

یک زلزله با ریشتر و قدرت بالاست

در حنجره جز نعره و فریاد ندارد

شاید بتوان گفت که یک خرس بدآواست

هر روز الم شنگه بپا می کند این مرد

هر روز دراین ساختمان، قائله پر پاست

در کل وجودش دو سه مثقال ادب نیست

آثار تُفش بر سر هر پله هویداست

ماشین خودش را کج و بد می زند از قصد

تا این که بدانیم که او صاحب مزداست

با شُرت و عرق گیر ،همه ش توی حیاط است

انگار که در رامسر و ساحل دریاست

در را که به هم می زند این آدم خر زور

اسباب پس افتادن  و یک سکته مهیاست

دارد دو سه جین بچه ،همه اِ ند شرارت

این مجتمع ما کُپیِ  محشر کبراست

با همتشان، نرده شده سُر سُره  ای توپ

آن جنگل مولا که شنیدید همین جاست

کو جرات یک  گوشزد و حرف و تذکر

او گنده ترین،غول ترین آدم دنیاست

تا نیمه شب ای وای که از فیض حضورش

در واحدشان، جنگ و کتک کاری و دعواست

 یک جور که انگار لودر آمده باشد

دیریست که این سقف ،ترک خورده ی آنهاست

اسقاطی و فرسوده شد اعصاب و روانم

آثار روانی شدنم، روشن و پیداست

شاید بتوان گفت که خوشبخت ترین فرد

آن است که بی هیچ غمی  صاحب ویلاست